Kötü karakterli bir genç varmış. Sürekli arkadaşlarıyla kavga edip kalplerini kırarmış. Bir gün bunu gören alim ona çivilerle dolu bir torba vermiş. "Arkadaşların ile tartışıp kavga ettiğin zaman, her seferinde bu tahta perdeye bir çivi çak". demiş
Genç birinci gün tahta perdeye 37 çivi çakmış. Sonraki haftalarda kendisini hata yapmamak konusunda kontrol etmeye çalışmış ve her geçen gün daha az çivi çakar olmuş.
Nihayet bir gün gelmiş ki hiç çivi çakmamış. Alime gidip durumu anlatmış. Alim onu yeniden tahta perdenin önüne götürmüş. "Bugünden başlayarak, tartışmayıp kavga etmediğin her gün için tahta perdeden bir çivi sök" demiş. Günler geçmiş. Bir gün gelmiş ki tahta perdede hiç çivi kalmamış.
Alim ona:
"Aferin, bütün çivileri sökmüşsün ama delikler kalmış. Gördün mü evlat arkadaşlarınla tartıştıkça onarın hakkına girdikçe her birinin kabine bir çivi çakarsın. Sonra pişman olup onlara kendini affettirebilirsin belki ve çiviyi sökersin ama izi, ilelebet kalır. Arkadaşlarınla iyi geçin. Kimsenin hakkına girme!" demiş.
Yok yere münakaşa etmeyelim kimseyle.
Kavga ve münakaşa yakışmaz mümine.
Neyi paylaşamıyoruz şu geçici dünyada?
Kırmayalım kırılmayalım, mahşerde üzülenlerden olmayalım.
http://www.ilimhayat.com/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder